गजल

पिलाएर विष , रोगी बनाए देश ।
लुटेर ढुकुटी , जोगी बनाए देश ।।

नाचे दलाल सारा , सडक-सदनमै ,
मासु जति चिथोरी , हड्डी बनाए देश ।।

बेचे जतिथ्यो श्रोत , अमूल्य खजाना,
छोप्न लाज गार्हो , नाङ्गी बनाए देश ।।

परे शरण जो ढोगीं लागेर दक्षिण ,
भुलेर पुर्षे शान, होची बनाए देश ।।

दुख्यो देश टन्टन, उठ्यो चेत ज्वाला ,
टिक्दैन बैरी हेर्नु, भुंग्री बनाए देश ।।